شوالیه ی امیدوار

آغاز بهمن...

شکایت‌ها همی‌کردی که بهمن برگ ریز آم

کنون برخیز و گلشن بین که بهمن بر گریز آ

ز رعد آسمان بشنو تو آواز دهل یع

عروسی دارد این عالم که بستان پرجهیز آ

بیا و بزم سلطان بین ز جرعه خاک خندان ب

که یاغی رفت و از نصرت نسیم مشک بیز آ

بیا‌‌‌ای پاک مغز من ببو گلزار نغز

به رغم هر خری کاهل که مشک او کمیز آ

زمین بشکافت و بیرون شد از آن رو خنجرش خوان

به یک دم از عدم لشکر به اقلیم حجیز آ

سپاه گلشن و ریحان بحمدالله مظفر

که تیغ و خنجر سوسن در این پیکار تیز آ

چو حلواهای بی‌آتش رسید از دیگ چوبین خ

سر هر شاخ پرحلوا به سان کفچلیز آ

به گوش غنچه نیلوفر همی‌گوید که یا عب

باستیز عدو می‌خور که هنگام ستیز آ

مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعی

مکن با او تو همراهی که او بس سست و حیز آ

خمش باش و بجو عصمت سفر کن جانب حض

که نبود خواب را لذت چو بانگ خیز خیز آمد