شوالیه ی امیدوار

سلام به خواننده‌‌‌ای که این متن رو میخونی.

راستش دلم پره اگه حال روحی ات خوب نیست نخون اینو.

خب این روزا توی سردرگمی‌بودم. اینکه جلوی ادمای سست اراده و مدرن و ضعیف سکوت کنم یا همینطور محکم روی عقایدم بمونم و با لبه‌های تیز و خشن جلوشون ظاهر بشم....

اما با دقت به این نتیجه رسیدم. که نباید آرزوها و توانایی‌هامون رو به خاطر یه عده آدم بی هدف تغییر بدیم و برای اینکه اونا رو تحت تاثیر قرار بدیم؛ کاهل بشیم. از طرفی نباید انقدر تیز باشیم که برای روزهای ساده مون دشمن هم بتراشیم. انقدر بریده باشیم که روز استراحت رو از ما ببرن.

خب پس نتیجه اینه: من با پنبه سر میبرم. وقتی سکوت میکنم و با تو از فضیلت‌ها حرف نمیزنم؛ اون وقته که باید بفهمی‌که برای من مردی. وقتی کسی رو دوست دارم کلی تلاش میکنم و بهش انرژی میدم که خودش رو بالا بکشه. اما وقتی از این به بعد؛ جلوت سکوت کردم بدون که برای من فاتحه ات خونده است.

با تمام وجودم این رفتار رو ادامه میدم.